maandag 8 december 2014

Howling at the moon

Zo'n beetje sinds ik mijn spiegelreflexcamera heb, heb ik een aartsvijand: de maan. Vlak nadat ik mijn camera had gekocht, zou het noorderlicht mogelijk zichtbaar zijn in Nederland. Dus gewapend met verrekijker en camera in het stikdonker eropuit. Anderhalf uur staan kleumen, maar helaas geen verkleuring gezien. Wel een prachtige maansopkomst, die ik wanhopig heb geprobeerd te fotograferen. Helaas zonder succes.



(Deze foto's zijn nog geschoten met de Tamron EF-S 18-270-lens die ik later heb geüpgraded naar een Canon 70-200.)

Mijn tweede ontmoeting met de maan leverde prachtige plaatjes op, al bleef de maan zelf onbevredigend onscherp:



Op Sinterklaasavond werd het tot mijn grote ergernis zelfs 3-0 voor de maan:


En heel af en toe lees je dan een woord waarvan je denkt: o ja. In mijn geval was dat woord spotmeting. En opeens maakt alles sense... En ziedaar, de maan. 's Morgens om 6 uur op blote voeten op het dakterras (mijn heldere momenten komen op de gekste tijdstippen). Je moet er wat voor overhebben!


Nog steeds niet helemaal scherp, maar dat was ik ook niet op dat tijdstip en het blijft een ongestabiliseerde telelens. Volgende keer warme sokken, een warme jas en een statief toevoegen en het gaat helemaal goedkomen met die maan!

(Uitsnedes na klikken op 100%)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten