dinsdag 23 december 2014

Surf's up (Do they know it's Xmas time at all?)

Vandaag kon ik tot mijn grote verrassing de skills die ik had opgedaan tijdens de uilenworkshop weer toepassen. Want het mag dan bijna Kerst zijn, als er golven zijn, moet er gesurft worden: gewindsurft en gekitesurft – hoe ruiger hoe liever! Gelukkig had ik m'n cameratas bij me en kon ik prachtige sfeerplaatjes schieten.





Ik was niet de enige die er lol in had, de watersporters hadden het overduidelijk ook naar hun zin. Genoeg mogelijkheden dus voor mij om te oefenen met de servo-instelling, continushots en meetrekken. Het resultaat is erg bevredigend: heel veel scherpe foto's achter elkaar. Als ik beter was met beeldbewerking, had ik hier vast hele mooie series van kunnen maken. Voor nu blijft het bij een paar losse shots. Wie weet later nog eens?


Voor de grap ook een foto met het drijvende kantoorpand erbij, zodat je goed kunt zien hoe hoog die gasten wel niet komen:


 En natuurlijk een uitsnede op 100% om te laten zien dat de uilenworkshop echt heeft geholpen:


Op de momenten dat de surfers zich op het verre stuk bevonden, had ik mooi de gelegenheid om te oefenen met het bevriezen van beweging. Het spatwater kwam zo'n beetje tot aan m'n oren, dus inspiratie genoeg!



Na een uur kroop ik zeiknat en verkleumd weer in de auto. Je moet wat overhebben voor je hobby!

donderdag 18 december 2014

Collateral damage

Tijdens mijn zoektocht naar de perfecte locatie voor een nachtshot van Almere-city deden zich nog een paar mooie Kodak-momentjes voor.

Zo was er een prachtige dreigende lucht, waar net een zonnestraaltje doorheen wist te piepen:


Over het algemeen zijn de foto's die ik plaats onbewerkt, maar met een kleurenfilter eroverheen lijkt 'ie nog mooier:


Deze zwaan deed z'n mooiste Angry Birds-impressie om af te rekenen met een loslopende hond (skiethûn!)



Voor wat betreft die horizonvervuilende hoogspanningsmasten heb ik maar van de nood een deugd gemaakt. Deze Boeing 747 van Hainan Airlines (wie kent ze niet?) deed zijn uiterste best bij het synchroonvliegen richting Schiphol. (Uitsnede op 100%, uit de losse hand: de spotter in mij is trots!)


Als je er trouwens genoeg achter elkaar zet, dan zijn ze een stuk beter te pruimen. Het lijkt haast of er dan een Droste-effect ontstaat. Dit shot ga ik zeker nog eens overdoen als het helder weer is!




En ach, vanuit het juiste perspectief biedt het ook wel weer fraaie plaatjes, zo'n kolos!



Bright lights, big city

Ik ben tevreden over de vorderingen die ik maak bij het fotograferen bij daglicht. Kunstlicht daarentegen... Vroeger was het makkelijk: camera op de automaat en flitsen maar. Maar dat mag dus niet meer! Het voordeel van een sjieke lens is dat je er ook binnen hele mooie foto's mee kunt schieten, zelfs zonder flits. Kwestie van een vaste hand (*kuch*) en weten dat je eerst moet fotograferen en pas dan proeven (*hips*).


Die flessen in de winkel van Van Wees stonden mooi stil, dus dat lukt nog wel. Buiten is andere koek. Ik had al verteld over mijn aartsvijand de maan. Maar er was nog een ander nachtshot dat maar door mijn hoofd bleef spoken en dat was de skyline van Almere, die ik regelmatig vanaf de snelweg A6 zie. Nu loopt daar vrij ongelukkig een hoogspanningsleiding voorlangs, dus via Google Maps drie locaties geselecteerd die goed zicht boden op de waterrand met verantwoorde architectuur.

Bij daglicht de locaties bezocht en wat proeffoto's gemaakt. Achteraf was ik daar heel blij mee, want zo wist ik bij terugkeer na zonsondergang mooi de ergste modder en hondepoep te vermijden. Hét bewijs dat een goede voorbereiding erg nuttig is. Vanuit westelijke richting zag het er veelbelovend uit, met mooie luchten, veel potentiële lampjes en een fraaie reflectie in het water. Alleen hopen dat de wind nog wat zou gaan liggen.


Vanaf de andere kant vond ik het beeld minder aantrekkelijk, onder meer doordat de schouwburg te dominant aanwezig is en de reflecties in het water minder mooi uitkomen. Wel weet ik nu dat onderaan links op de foto twee nijlganzen staan, dus toch niet voor niets op pad geweest.


Toen het donker was weer teruggekeerd (da's wel een voordeel zo eind december, er is veel donker!), en ter referentie eerst maar eens een foto geschoten uit de losse hand:


Well that's a definite 'no'. Misschien moet de sluitertijd gewoon wat korter?


Nope. De monopod er maar eens bij gepakt.


Stukken beter, maar nee. Nu misschien met een kortere sluitertijd?


Een enorme verbetering vergeleken met de losse hand, maar dit ging 'm niet worden. Er zat maar één ding op, de cavalerie (lees: tripod) moest eraan te pas komen. De camera stelde geheel zelfstandig een sluitertijd voor van 30 seconden. 't Zal mij benieuwen!


Erg mooi dat noorderlicht boven de polder, maar dit vind ik toch wel een beetje erg veel op daglicht lijken. Handmatig de sluitertijd maar wat korter gemaakt. Kijk, dat was wat ik zocht!


Pas op het laatst had ik een helder momentje en bedacht ik me dat de ISO-waarde nog op automatisch stond. Gelukkig heb ik die begrensd op 1600, maar toch maar eens wat lager gezet. Beduidend mooier resultaat, vooral in het zwart van de lucht!


Alle foto's ongecropt en onbewerkt, alleen met de camerainstellingen lopen freubelen. Ik ben echt onwijs blij met het resultaat! Volgende stap: kijken of een panoramafoto lukt!

maandag 8 december 2014

Howling at the moon

Zo'n beetje sinds ik mijn spiegelreflexcamera heb, heb ik een aartsvijand: de maan. Vlak nadat ik mijn camera had gekocht, zou het noorderlicht mogelijk zichtbaar zijn in Nederland. Dus gewapend met verrekijker en camera in het stikdonker eropuit. Anderhalf uur staan kleumen, maar helaas geen verkleuring gezien. Wel een prachtige maansopkomst, die ik wanhopig heb geprobeerd te fotograferen. Helaas zonder succes.



(Deze foto's zijn nog geschoten met de Tamron EF-S 18-270-lens die ik later heb geüpgraded naar een Canon 70-200.)

Mijn tweede ontmoeting met de maan leverde prachtige plaatjes op, al bleef de maan zelf onbevredigend onscherp:



Op Sinterklaasavond werd het tot mijn grote ergernis zelfs 3-0 voor de maan:


En heel af en toe lees je dan een woord waarvan je denkt: o ja. In mijn geval was dat woord spotmeting. En opeens maakt alles sense... En ziedaar, de maan. 's Morgens om 6 uur op blote voeten op het dakterras (mijn heldere momenten komen op de gekste tijdstippen). Je moet er wat voor overhebben!


Nog steeds niet helemaal scherp, maar dat was ik ook niet op dat tijdstip en het blijft een ongestabiliseerde telelens. Volgende keer warme sokken, een warme jas en een statief toevoegen en het gaat helemaal goedkomen met die maan!

(Uitsnedes na klikken op 100%)

dinsdag 2 december 2014

The great outdoors

Na de fotosessie met Perry waren mijn handen zodanig verkleumd, dat ik het niet aandurfde om de lens te verwisselen. Met tele past de camera echter niet lekker in m'n tas, dus ik had 'm even naast me op de voorstoel gelegd. Kwam dat even goed uit!

Op de terugweg naar huis kwam ik deze prachtige kip tegen, die er gewoonweg om vroeg om op de gevoelige plaat vastgelegd te worden.



En mijn geluk was nog niet op, want een paar meter verderop stond Bambi in de berm te grazen:




Jammer dat het bewolkt en laat in de middag was, maar niet gek voor een dinsdagmiddag!

Foto's van ootoo's

Ik heb iets met auto's. Ik mag graag m'n nek verdraaien als ik iets moois voorbij zie komen en ik vind het heerlijk om zelf te rijden, hoe verder hoe liever en hoe harder hoe leuker. Foto's van ootoo's konden dus niet uitblijven. Zaterdag ben ik naar een lezing geweest van Jacco van de Kuilen over hoe je dat nou doet, fotograferen van auto's en motoren. De lezing was inspirerend, leerzaam en kleinschalig genoeg om domme vragen te durven stellen. Ideaal dus!

Eerder dit jaar heb ik mezelf een auto cadeau gedaan, om te vieren dat ik – weer – 29 was geworden. Alle auto's die ik tot dusverre heb gehad/gereden waren leaseauto's of tweede-, derde- of vierdehandsjes. Voor één keer in mijn leven wilde ik een nieuwe auto. Dat werd een zwarte Renault Clio, die de naam Perry kreeg, zodat ik de parkeerplaats kan oplopen en me afvragen: "Hey, waar is Perry?

In al mijn onschuld heb ik toen Perry arriveerde een paar foto's geschoten voor op een ander blog.





Uiteraard was dit met de compactcamera in de volautomatische stand. Vroeger. Toen het nog mooi weer was. Dat moest dus beter kunnen, want ik heb inmiddels een nieuwe camera, meer kennis over fotografie (= geen standje automatisch meer) en uiteraard de tips van Jacco.

Nou was mijn lieftallige Clio net gisteren door de wasstraat geweest en blonk als een spiegel. Dat vroeg natuurlijk om een fotosessie! Het grootste leermoment van de lezing was het gedeelte over de lenskeuze: volgens Jacco komt een auto beter tot z'n recht met een telelens(!) dan met een groothoeklens. Zijn eigen foto's zien er puik uit, dus ik ben er maar van uitgegaan dat hij wist waar hij het over had. Verder vertelde hij een heleboel over het vastleggen van beweging, het fotograferen van details en het belang van locatie en compositie (= voornamelijk camera vaak schuin houden). Vandaag gewapend met al die nieuwe kennis Perry nog maar eens op de gevoelige plaat vastgelegd.