zaterdag 27 september 2014

De scholen zijn weer begonnen!

Nou ja, school is een wat groot woord, we hebben het over de Canon-workshop. De mensen van Canon waren zo vriendelijk om mij bij aanschaf van mijn camera een fotoworkshop aan te bieden. Dat leek mij een mooie gelegenheid om mijn skills wat bij te schaven en wat vragen te stellen. Als locatie had ik Enschede gekozen, mijn oude 'home town', dat trok me meer dan Amsterdam. Dus op deze vroege zaterdagmorgen trok ik met mijn camera en mijn kladblok richting het ooooosten. Het vroege tijdstip werd gecompenseerd door de zon die spectaculaire schimmenspelen in de mist creƫerde. Wel jammer dat je niet op de vluchtstrook mag stoppen om al dat moois vast te leggen met de camera die je toch toevallig net bij je hebt...

De workshop werd namens de Fotovakschool gegeven door Ene Harry. Dat is niet laatdunkend bedoeld, dat is de naam van de fotograaf. En voor de mensen met dezelfde afwijking als ik: ja, het komt inderdaad van Wim Sonneveld, ik heb het nagevraagd! ;o)

Het was een leuke, inspirerende dag. We hebben het gehad over licht (wit licht, lichtsterktes en -kleuren, flitslicht, neutraal grijs en witbalans), sluitertijden, diafragma's, brandpuntsafstanden, beweging vs bevriezing, scherpte-diepte, typen lenzen en flitsers en nog veel meer. Sommige dingen wist ik al, veel dingen zijn een stuk duidelijker geworden en er zaten ook dingen bij die compleet nieuw voor me waren. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat onder in de cameradoos ook nog een vergunning zat. Ik wist ook eerlijk gezegd niet dat ik die nodig had; ik kroop sowieso al overal op, achter en onder.

Wat heb ik ervan opgestoken?
  • Ik snap eindelijk het verhaal achter diafragmawaarden (al vind ik de termen 'groot' en 'klein' nog verwarrend, omdat ik nooit weet of het nu gaat om de grootte van het gaatje of de grootte van het f-getal, maar dat zal wel wennen).
  • Ik snap hoe je mooie bokeh in je foto's kunt krijgen. 
  • Ik moet minder zoomen en meer lopen.
  • Mijn sluitertijden moeten veel korter. Echt veel.
  • Ik mag de camera niet meer op de automatische stand zetten.
  • Ik weet eindelijk hoe 'stops' werken.
  • Ik ken en snap de meeste functies in mijn camera-menu en ga de rest zelf uitzoeken.
  • Ik ga een 50 mm-lens bestellen.
  • Ik ga sparen voor een flitser en een statief.
  • Ik moet niet alleen zelf gaan lopen klooien, maar een echte cursus/opleiding gaan doen.




Harry had ook nog een interessante vraag voor ons: "Is een foto een foto op het moment dat je 'm schiet? Of is het pas een foto als je 'm afdrukt?" Mijn eerste reflex was om te zeggen dat het gaat om het moment dat je vastlegt en dat dus iedere foto een foto is. Maar als ik kijk naar de hoeveelheid meuk die ik schiet en vervolgens weer verwijder, dan zijn dat alleen maar pogingen tot foto. De echte foto's zijn de foto's die na het selectieproces overblijven. En als je gaat kiezen welke foto's de moeite waard zijn om af te drukken, dan word je nog kritischer. En de foto's die die kritiek doorstaan, zijn de foto's waarvan je het meest leert. Vandaar dat ik ga sparen voor een kleurenprinter, af en toe eens een album vol laat afdrukken en exemplaren waar ik blij mee ben hier ga plaatsen.

zondag 21 september 2014

En toch...

Ik loop nu een paar dagen plaatjes te schieten en de eerlijkheid gebiedt me te zeggen: het valt me een beetje tegen. En dan heb ik het niet over het meezeulen van de cameratas, maar over de foto's. Ik snap heus wel dat mijn foto's niet van dezelfde kwaliteit zijn als de eindeloos inzoombare shots van bijvoorbeeld National Geographic-fotografen. Maar ik had wel een duidelijker verschil verwacht vergeleken bij mijn compactcamera. Als ik door de zoeker kijk, is het beeld vlijmscherp, en op het display ziet het er veelbelovend uit. Maar bekijk ik ze op m'n monitor, dan krijg ik al bij het eerste inzoomen last van pixelitis. Ik troost me met de gedachte dat alle begin moeilijk is en dat het wel beter zal gaan naarmate ik meer bijleer. Volgende week weer een stap in de goede richting: de Canon workshop. Eens kijken of ik daar leer hoe het wel moet!





maandag 8 september 2014

Girly stuff

Hmmm, zit net even online te kijken en zie nu dat het prijsverschil tussen de body van de EOS 100D en body + kitlens maar een tientje is. Geen geld, lijkt mij. Daar kun je niet om verlegen zitten! 


Meteen maar een vriendelijk mailtje gestuurd of ik tegen bijbetaling de kitlens alsnog kan ontvangen. Gelukkig geen probleem. De klantenservice was zo behulpzaam om mij uit te leggen dat deze lens volledig overlapte met de Tamron en dat ik ‘m als het goed was nooit nodig zou hebben. Jamaar, jamaar, met kitlens past ‘ie tenminste in m’n handtasje!!! Blijkbaar was dat een doorslaggevend argument, want de lens zit inmiddels op de post.

Over handtasjes gesproken: op Etsy heb ik supermooie cameratassen ontdekt. Heb er gelijk eentje besteld. Herstel: heb een week lang in de online tassencreatinator (jaja, ik kijk te veel Phineas & Ferb) kleurtjes zitten combineren tot ik de ideale combinatie had gevonden en uiteindelijk – niet geheel verrassend – een compleet andere tas besteld. 


Nou ja, besteld... Aangevraagd komt meer in de buurt. Het maken gaat een paar weken duren en daarna moet ‘ie nog vanuit Amerika verscheept worden, dus het gaat waarschijnlijk m’n Sinterklaascadeautje worden. Gelukkig had ik destijds bij de Rebel een degelijke cameratas gekocht. De Rebel zelf is inmiddels verhuisd naar paps, maar de tas komt voorlopig weer bij mij wonen!
 


zondag 7 september 2014

Uilenfoto's

Het was een prachtige dag vandaag, dus een mooie gelegenheid om m'n nieuwe camera mee naar buiten te nemen. De keuze viel op Dragonheart, een winkel in het thema van Vikingen, Middeleeuwen en fantasy. Ook is er een prachtige uilentuin. Daar schiet ik met gemak een geheugenkaart vol!

We hadden mazzel, want er werd uitgebreid met de uilen gevlogen. Genoeg Kodak-momentjes dus!











zaterdag 6 september 2014

It's heeeeeeeeeere!

Niet geheel onverwacht heb ik vandaag een camera gekocht. Na heel wat uren rondkijken op internet en met hulp van een bijzonder behulpzame Urker ben ik nu de gelukkige bezitter van een gloedjenieuwe spiegelreflexcamera. Het is een Canon EOS 100D geworden. Gezien de ervaringen met mijn vorige DSLR durfde ik niet de gok te nemen om meer geld uit te geven aan een body; upgraden kan immers altijd nog. Over een paar jaar. Als ik het een beetje kan. En het nog steeds leuk vind.


De lens is een Tamron met een indrukwekkend bereik: 18-270 millimeter, ideaal voor iemand met zoom-zucht en wisselvrees!

maandag 1 september 2014

Prelude

Zolang ik me kan herinneren (= 29 jaar), heb ik 'iets' gehad met foto's/fotograferen. Dat kwam door mijn vader. Die hield van techniek en we hadden vroeger dan ook allerlei hippe gadgets thuis: bandrecorder, camera, scanner, video 2000 – als er knopjes en/of lampjes op zaten, dan hadden we het. Hij mocht graag met zijn camera experimenteren. Ik herinner me nog dat ik als snotneus mee mocht naar V&D in Almelo om lapjes vilt uit te zoeken die hij gebruikte als achtergrondje bij close-upfoto's. Ook had hij allerlei filters en hulpstukken en raad eens wie mocht helpen met uitproberen? Ondergetekende.





Het ene experiment pakte aanmerkelijk beter uit dan het andere, maar het moge duidelijk zijn waar mijn inspiratie vandaan kwam.

De eerste camera die ik mij herinner en waarmee ik ook zelf mocht 'schieten', was de onverwoestbare, onvergelijkbare, onnavolgbare Olympus Trip 35.


Toen mijn vader ergens in de jaren '80 overstapte op een spiegelreflexcamera (Olympus OM10), kreeg ik de goeie ouwe Trip.


Een zegen en een vloek tegelijk. Want filmpjes waren ontzettend duur, dus die vroeg je voor je verjaardag, of je spaarde ervoor van je zakgeld. Had je een keer mooie foto's geschoten, moest je een eeuwigheid wachten tot het rolletje vol was en daarna nog eens een keer tot de foto's waren afgedrukt. In mijn tienerjaren begon het no-name filmrolletje op te komen en doken grootgrutters en drogisterijen in de afdrukmarkt en werd de fotografiehobby gelukkig een stuk betaalbaarder.

Mijn eerste eigen camera was een plastic Olympus, maar die werd helaas gestolen en vrij spoedig daarna opgevolgd door een Canon Prima 5, met een nifty (zij het ietwat lawaaiige) uitschuiflens.


Net als mijn vader liep ook ik voorop: de eerste selfies, eind jaren '80 en begin jaren '90!




Mijn overgang naar het digitale tijdperk werd ingeluid door een Minolta Dimage Z1. Ik heb hem nog maar even tevoorschijn getrokken: wat is dat ding (achteraf) lelijk!?!


De Z1 werd na verloop van tijd vervangen door de Canon IXUS 970 IS. Dat werd mijn vaste handtasaccessoire.


En al die tijd bleef het verlangen naar een 'echte' camera knagen. Voor het overgrote deel mijn eigen schuld: ik vond point-and-shoot wel een lekker luie manier van fotograferen. Maar op een gegeven moment wilde ik toch iets meer. Toen ik van een collega voor een mooi prijsje een spiegelreflexcamera met lens kon overnemen, heb ik die kans dan ook graag aangegrepen. Helemaal blij was ik met mijn Canon 350D. Maar hij kwam nooit z'n tas uit. De Rebel en ik konden totaal niet met elkaar overweg. Na een paar pogingen heb ik het opgegeven en m'n ouwe trouwe zeepblok weer in m'n tas gestopt. Lekker compact en ik kon ermee lezen en schrijven. En fotograferen.

Maar dat gaat nu veranderen. Ik ben inmiddels behoorlijk fanatiek aan het bloggen en vind het zonde om mijn posts te illustreren met foto's die ik van internet heb gejat. Dus komend weekend ga ik shoppen voor een echte camera!

- Wordt vervolgd -