zaterdag 14 februari 2015

OMGOMD

Met OMG bedoel ik 'omigosh'. En met OMD bedoel ik OM-D, de digitale systeemcamera's van Olympus. Van huis uit heb ik een zwak voor de camera's van Olympus, al van ver voor het digitale tijdperk:



Nu waren  de mensen van Foto Konijnenberg zo vriendelijk geweest mij uit te nodigen voor een workshop Fotograferen met Olympus OM-D. Dat kwam mooi uit, aangezien ik me aan het oriënteren ben op wat de opvolger/aanvulling moet gaan worden van mijn D100. Ga ik voor fullframe? Ga ik voor een compactere camera voor onderweg? Doe ik voorlopig nog even helemaal niets? Ik ben er nog lang niet uit. Maar ik hoor de laatste tijd van andere fotografen erg positieve geluiden over systeemcamera's en ik vond het leuk om eens een kijkje in de keuken van Olympus te nemen. Vandaar dat ik in alle vroegte naar het oosten ben getogen.

De workshop stelde niet teleur: er was een keur aan camera's en lenzen en de heren van Olympus hadden niet alleen een heus model meegenomen, maar ook meteen maar de nieuwe E-M5 Mark II. Ik heb vol verbazing zitten kijken en luisteren naar wat men allemaal in dat kleine kastje heeft weten te stoppen. Knap hoor! Naast alle technische thingamajigs en whatchamacallits spraken vooral de creatieve mogelijkheden me erg aan, zoals de opties Live Bulb en Live Composite, waarmee je hele interessante dingen kunt doen met langere sluitertijden. Ook had ik niet verwacht dat je zo veel leuke dingen kunt doen met Wifi op je camera. Ambassadeur Brendan de Clercq had niet alleen een hoop nuttige tips, hij kon goed van z'n woorden af en liet supermooie portretten en straatfoto's zien, waaronder vele in zwart-wit. Echt van het type: "Dat wil ik ook kunnen!!" Het begon dan ook gelijk te kriebelen.



Wat wel wennen is, is dat de camera's niet echt een moderne indruk maken (jajaja, retro) en de viewfinder. Hoe goed, snel en accuraat het ook is, je blijft het gevoel houden dat je naar een mini-tv'tje zit te kijken. De beleving is daardoor toch anders. Aan de andere kant heb je wel veel beter zicht op hoe je foto eruit komt te zien (al je instellingen worden vooraf al zichtbaar in je viewfinder, ook als je met de creasettings aan de slag gaat) en wordt het uiteindelijke shot in de zoeker getoond, zodat je niet steeds op de achterkant van je camera hoeft te kijken hoe het resultaat is geworden.


Instelling 'pale'


Instelling 'dramatic'
 
De menustructuur en het gebruik van de knoppen was voor mij als Canon-gebruiker niet echt intuïtief. Bovendien wisselden we regelmatig van camera, waardoor je maar moest zien hoe je de instellingen van je voorganger weer ongedaan maakte. Maar goed, ik weet nu in elk geval wel hoe je in plaats van een reeks een enkele foto maakt en dat als de HDR-functie aan staat je je de blubbers zoekt naar manieren om ISO/diafragma/tijd in te stellen. Ah well. Ik neem aan dat de foto's stukken beter kunnen als je daadwerkelijk weet wat je nu precies aan het doen bent. Ondanks dat kwam ik erg enthousiast thuis. Voor volgende week staat een bezoek gepland aan de Fujifilm X-T1 gebruikersdag. Eens kijken of die net zo inspirerend is.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten