maandag 24 november 2014

Een spannend avontuur in de poldernatuur

Heerlijk, zo'n misleidende titel. Het blijft natuurlijk wel Almere, dus hoe spannend kan het zijn?
Ik had me al een tijdje voorgenomen om een kijkje te nemen bij de Aardzee, een stukje cultureel erfgoed in de polder. Ik was er al een paar keer langsgereden en het idee van de verbeelding van het gevecht tussen land en water sprak mij wel aan. Het landschap zag er ook mooi glooiend uit vanaf de weg, dus ik bedacht me dat het hier vast leuk foto's nemen was. Ik vond het een beetje tegenvallen. Sommige dingen vond ik mooi gevonden (schelpenpaadjes ter herinnering aan de zee, de glooiingen die aan golven deden denken) en voor de rest vond ik het niet bijzonder spannend.


 Schelpen en blaadjes: land ontmoet zee... (Uiteraard eerst met de verkeerde lichtingstelling...)


De zee, uitgebeeld met land:




Mozes was ook langsgeweest, om het water te splijten:


Waarschijnlijk was ik ook wat teleurgesteld omdat waar je ook keek 'de mens' terug te zien was, voornamelijk in de vorm van windmolens. Het lukte me amper om een shot te nemen waarin geen windmolens of hoogspanningsmasten te zien waren.


Om te proberen die achtergrondruis kwijt te raken, heb ik het lagerop gezocht, maar dat voegde niet echt een 'zeegevoel' toe.


Jammer, want op zich kreeg je wel een mooi eenzaam gevoel in de Aardzee: er waren geen mensen en geluid drong amper door. Misschien was dit ook niet het meest geschikte jaargetijde en moet ik er gewoon van 't voorjaar of in de zomer nog een keer naartoe.

Waar heb beloofde 'spannende avontuur' blijft? Hier! We waren alweer op weg naar de auto, toen bij het passeren van een brug iets felblauws onder ons doorflitste.


Hé, een ijsvogel. IJsvogel? Omigosh, ijsvogel!!!


Het beestje streek zo'n 120 meter verderop neer in een bosje dat over het water uitstak.


Onmiddellijk de 24-70 verruild voor de tele 70-200 en terwijl ik daarmee bezig was, barstte verderop de échte strijd tussen aarde en water los. De ijsvogel was ongelukkig genoeg precies onder een wachtende roofvogel geland, die blijkbaar wel zin had in een delicatesse. Hij viel dan ook meteen aan. Ik heb echt nog nooit in m'n leven zo snel een lens verwisseld. Zodra de lens erop zat, ben ik ook meteen als een gek gaan schieten, in de hoop dat de instellingen redelijk waren. Dit leek me niet het moment om daar al te lang over na te denken. Het gevecht duurde maar een paar seconden en dat wilde ik natuurlijk niet missen!



De roofvogel wist de ijsvogel een paar keer het water in te beuken (het zag er in elk geval niet uit alsof het een zorgvuldig geplande ontsnappingsstrategie was), maar uiteindelijk wist het blauwe opdondertje luid piepend te ontkomen.


Om even later terug te keren en weer precies onder de roofvogel op z'n tak te gaan zitten.


Geen idee of het shock was of uitdagen, maar ik zou het zelf niet gewaagd hebben.


Gelukkig werd de roofvogel op dat moment gestoord door een groep opgeschrikte watervogels en ging 'ie verveeld ergens anders kijken.


Normaal ben ik altijd voor de roofvogel, maar vandaag even niet! Go ijsvogel!

De bovenstaande foto's zijn allemaal gecropt, om de dieren beter in beeld te krijgen. Op deze foto (volledig ingezoomd) is te zien hoe ver het eigenlijk allemaal weg was:


Hadden de foto's beter gekund? Ongetwijfeld! Ben ik er ondanks dat blij mee? Echt wel! Hoe vaak zie je nou een ijsvogel??


PS: De foto's van de langsflitsende ijsvogel zijn gemaakt toen 'ie voor de tweede keer langskwam, dus nadat ik de telelens had gepakt. Omwille van het verhaal zijn de foto's vóór de lenswissel geplakt.

woensdag 12 november 2014

Ode aan de zon

Het begint een beetje eentonig te worden met al die zonsopkomsten en zonsondergangen, maar dat is zo'n beetje het enige daglicht dat ik doordeweeks nog zie. En soms zijn ze gewoon te mooi om te laten lopen! Vandaag was het twee keer raak. Vanmorgen deze grandioze zonsopkomst:


En op de terugweg deze schitterende zonsondergang.




Ik weet dat dit volgens de 'gulden snede' geen goede foto's zijn, maar ik vond het contrast tussen alle 'actie' die in de wolken plaatsvond en het donkere, stille water zo mooi, dat ik er toch voor gekozen heb de foto's halfdoor te doen.

Ik vind het nog wel lastig om de juiste lichttemperatuur te kiezen voor dit soort shots. Het maakt nogal een verschil welke temperatuur je kiest. Drie shots, met drie verschillende instellingen. 





De fotograaf in mij is weer blij!

zaterdag 8 november 2014

Canon Lens Experience

Vandaag ben ik naar de Canon Lens Experience geweest, om te kijken wat ik nou precies allemaal op mijn wensenlijst wilde hebben. En het was natuurlijk een mooie gelegenheid om weer eens naar de Orchideeënhoeve te gaan.

De lens die ik op het oog had, was een 24-70 mm, die mooi aansluit bij mijn tele 70-200. De specificaties en de reviews waren indrukwekkend, dus benieuwd hoe 'ie in het echt was. Ik kon de lens lenen bij de lori-kooi. Dat kwam mooi uit, want ik was benieuwd hoe 'ie was met bewegende onderwerpen en hoe de kleuren waren, en de lori's voldeden aan beide eisen: niet stil willen zitten en bijzonder kleurrijk. En passant heb ik ook nog wat nieuwe vloekwoorden opgepikt, want er werd wat afgepoept in dat hok!






De bloemen en de vlinders waren natuurlijk de ideale doelwitten voor dichtbijfotografie. De macrolenzen waren dan ook erg populair en de lens die ik had willen uitproberen was helaas continu uitgeleend. Maar ook met m'n eigen lens kon ik gelukkig wat aardige plaatjes schieten.





Al werd de camera helemaal gek van het doorzichtige vlindertje: waar moet ik op scherpstellen??



Om toch wat macroshots te kunnen maken, heb ik later op de middag een van de andere macrolenzen uitgeprobeerd. Uiteraard was de eerste foto weer veel te optimistisch genomen:


Gelukkig kreeg ik daarna de smaak te pakken en ging het een stuk beter.






Hier nog een paar mooie 100%-uitsnedes. Wat zit zo'n vlinder toch vernuftig in elkaar!





Fraaie plaatjes, maar op dit moment een prijskaartje dat ik me niet kan veroorloven. Eerst maar eens kijken of de macrostand van de 24-70 daadwerkelijk iets doet en wat er gebeurt als ik wat handiger word met m'n macrofilters

Bijna vergeten, er waren ook orchideeën!


vrijdag 7 november 2014

Zonsopkomst

Wat een prachtige zonsopkomst vanmorgen! Die moest natuurlijk worden vereeuwigd:


Helaas heeft ons kantoor getint glas en kunnen de ramen niet open, dus hoe hard ik ook probeerde, je ziet een ietwat rossige waas in het rechterdeel van de foto. Maar mooi blijft 'ie!