Drama Queen

Vandaag een bezoek gebracht aan Paleis Soestdijk, waar een tentoonstelling was van het werk van Rien Poortvliet. Ik mocht altijd al graag kijken naar zijn werk, maar door het fotograferen heb ik nog meer bewondering gekregen voor hoe het hem lukte zijn onderwerp in alle glorie vast te leggen.

't Is dat je het reliëf van het doek en de klodders verf (rechtsbovenin) kunt zien zitten, maar anders geloof je amper dat het geschilderd is.

Je verwacht toch elk moment dat dit oog even knippert?

Verderop hing nog een exemplaar dat nóg iets realistischer was, maar dat ook niet knipperde.

Qua compositie is het natuurlijk niks, maar ik werd toch wel blij van deze foto: slecht licht, 1/30 seconde en (niet grappig bedoeld) haarscherp.

Blijkbaar heb ik de vaste hand van m'n vader geërfd!

Ik dwaal af, want de titel van dit blog slaat natuurlijk op iets anders. Tijdens de rondwandeling door het paleis had ik even een nostalgisch moment, en wel bij dit portret van koningin Emma.

De foto stond namelijk op precies dezelfde plek als Hare Majesteit destijds, en ik bevond me op dezelfde plek als de fotograaf. En net als de fotograaf bijna honderd jaar geleden schoot ik een kiekje van haar. Op de een of andere manier was het bijna ontroerend.

Een mooie gelegenheid om weer wat te spelen op het gebied van beeldbewerking. Bring on the drama!