Zonsondergang

Toch wel handig, altijd je camera bij je. Onderweg naar huis werd ik getrakteerd op een schitterende zonsondergang. Die moest natuurlijk vereeuwigd worden! Ik heb gekozen voor de 50 mm-lens, met als redenatie dat deze met z'n f 1.8 het beste zou kunnen omgaan met de beperkte hoeveelheid licht.

Ik bekeek de eerste foto op het display en vond  'm wel heel erg kil overkomen, zelfs voor een oktoberdag. Duh, hij stond nog op de schemerlampstand. Gauw aangepast naar 'bewolkt' (de stand 'zonnig' leek me iets te optimistisch) en toen leken de foto's al een stuk meer op de werkelijkheid.
Ik heb achteraf stiekem de kleur nog iets opgekrikt, omdat ze toch iets te warm waren geworden, en het eindresultaat komt prachtig overeen met de gouden werkelijkheid.

Ik was niet happy met de compositie van de bovenstaande foto en ben verder de dijk afgeklauterd, zodat de rietpluimen een belangrijker rol zouden innemen. Dat leverde voor mijn gevoel een veel interessanter plaatje op.

Hier heb ik zitten spelen met scherpte/diepte. Prachtig hoe je het spinnetje en z'n avondeten kunt zien zitten!

En nog een laatste foto, voordat de zon door de wolken werd opgeslokt.

Macro

Ik vind het leuk om details van dingen te laten zien. Een macrolens klinkt dan ook erg interessant. Maar hoog op de verlangslijst staat 'ie niet, dus dat gaat nog wel even duren. Uit nieuwsgierigheid heb ik een setje macrofilters (+1, +2, +4 en +10) gekocht en deze losgelaten op een stuiver. Onderstaande foto's zijn geschoten met mijn 50 mm-lens en het +4-macrofilter.

De eerste foto leek nergens naar, ik had geen idee hoe ik moest scherpstellen.

Op de tweede en de derde kreeg ik hare majesteit al iets beter in beeld.

Het bleef echter behelpen met de beperkte hoeveelheid licht. Opeens had ik een helder moment en bedacht me dat ik natuurlijk ook wat dichter bij het raam kon gaan zitten. Dat hielp!

Ik moet zeggen dat ik behoorlijk onder de indruk ben van wat je kunt bereiken met een stukje glas van amper 3 euro!

Les van de dag: macrofotografie = Heel Veel Licht! Deze foto's zijn genomen bij kantoorverlichting en naast een raam met getint glas. Binnenkort nog maar eens proberen bij daglicht!

Trui en Trees

Muts als ik ben, kan ik het dan toch weer niet zetten dat de dames Trui en Trees overschaduwd worden door zo'n rood rugzakje. Ze waren tenslotte op hun paasbest naar Schiphol gekomen, dus ze verdienden iets beters. Daarom even flink aan het klooien geweest en verhip: weg rood rugzakje!

Spelen met beeldbewerking

Van 't weekend eens rondgekeken wat er zoal te vinden was aan gratis fotobewerkingssoftware. Dat viel niet tegen! Zo is de foto boven aan het blog gemaakt met Photoscape. Op dit moment denk ik niet dat ik heel veel tijd ga hebben voor fotobewerking. Voor zo'n casual gebruiker is het daarom een beetje jammer dat Adobe is overgestapt op abonnementen. Maar ik denk dat ik me voorlopig wel even vermaak. Hier vast wat creatieve uitspattingen van foto's die ik in voorgaande weken had gemaakt, met m'n oude lens.

De dames Trui en Trees waren  een tikkeltje fuzzy geworden, dus zij zijn in Photoscape weer een beetje aangescherpt. Om het fysieke contrast van de dames met hun omgeving (de wandelgangen van Schiphol) ook in de foto te benadrukken, heb ik de dames in kleur gelaten en de rest van de wereld een stapje terug laten doen in zwart-wit. Als ik het straks beter kan, gaat het rode rugzakje er ook nog aan!

Onderweg naar het werk gestopt voor een foto van de volle maan. Binnenfotografie, kunstlicht en flitsen behoren nog niet bepaald tot mijn sterkste punten, maar met de scherptetool van Photoscape lijkt het nog heel wat!

Voor wie denkt dat ik 'm overbelicht heb: het was 's ochtends kwart over zeven en de zon stond te popelen om boven de horizon uit te knallen. Het was dus echt al behoorlijk licht aan het worden. Zelfde foto als hierboven. Minder kleur, meer drama:

Kippen op het Muiderslot

Ik ben dol op kippen. En als ik zeg 'kip', dan bedoel ik 9 van de 10 keer 'ding met vleugels'. Dus een kip is een kip. Maar een struisvogel is ook een kip. En een Boeing 747-400 ook. Roofvogels en vliegtuigen zijn mijn lievelingskippen. Die zullen dan ook in groten getale voorbij komen op dit blog.

Vandaag met de kennis die ik heb opgedaan tijdens de Canon-workshop een bezoek gebracht aan het Muiderslot. Daar heb ik heerlijk met m'n nieuwe telelens kunnen oefenen, maar ik wilde ook graag een keer m'n 'plastic fantastic' loslaten op de kippen van de valkenier. Ziehier het resultaat:

De tip over de kortere sluitertijden heeft gewerkt, Olly is keurig bevroren:

Mensen denken wel eens dat uilen lief en schattig en fluffy zijn vergeleken bij andere roofvogels. Vaak zijn dat mensen die een uil nog nooit van dichtbij hebben gezien.

Die ogen...

Die klauwen!

Toch kun je het ze bijna niet kwalijk nemen. Sommige uilen wekken nu eenmaal niet echt de indruk dat het dodelijke jagers zijn. Voor Calimero bijvoorbeeld heb je bijna een macrolens nodig, da's zo'n ukkie!

Toch wil de gemiddelde krekel deze killer niet tegenkomen!

Van deze prachtige woestijnbuizerd weet ik de naam niet, maar fotogeniek is 'ie wel!

Omdat het zo'n prachtig beest is, hier nog eentje 'larger than life'. Hij is trouwens niet verkouden, dat schildje in z'n neus zorgt ervoor dat hij ook tijdens baksteenvlucht kan blijven ademen.

Upgrade!

Als je iets doet, doe het dan goed. Een van de dingen die ik van mijn vader heb geleerd. Net als: Bij twijfel niet doen. De vervanger van de Tamron-lens moest dus een lens worden waar geen twijfel bij bestond. Dit is ‘m geworden:

Overkill voor een amateur als ik? Absoluut. Maar als je het een ‘investering in de toekomst’ noemt, klinkt het een stuk positiever. Op een dag komt er echt wel een betere camera, en dan hoef ik niet ook nog m’n lenzen te upgraden.

Op mijn lijstje stond ook een flitser, maar tot mijn grote verrassing was het ‘25% korting op alle statieven’-dag. En dat terwijl ik net een ongestabiliseerde telelens heb gekocht... Kwam dat even goed uit! Dus in plaats van de flitser kan ik nu het statief van m’n wensenlijstje afstrepen.

Nu gauw weer aan het sparen om alsnog die flitser te kunnen kopen. En een kleurenprinter. En een groothoeklens. Da’s wel het leuke van een hobby als deze: er valt altijd wat te wensen of te upgraden!

Gelijk de nieuwe lens maar eens gaan uitproberen. Het Muiderslot had de vermetelheid om pas om 12.00 uur open te gaan, dus gelukkig had ik genoeg gelegenheid om foto's op lange afstand te maken. Onderstaande foto's zijn geschoten op 250 meter, 1x op 70mm en 1x op 200 mm. Geen idee wat Blogger vindt van foto's van 5MB, dus heb ze voor nu verkleind naar 25%. Ter referentie een uitsnede van een raam en zonnewijzer op 100%. 

Hoera, niet dat onbevredigende gevoel van eerst!

Plastic fantastic!

De bijbestelde kitlens is gearriveerd en inmiddels is de 50 mm-lens die ter sprake kwam tijdens de Canon-workshop er ook. Eindelijk de details die ik hoopte te krijgen toen ik de overstap naar DSLR maakte! Ziehier een mooie detailfoto van mijn kantooreekhoorn.

Binnenkort maar eens wat vergelijkingsfoto's maken om te kijken of het nou de Tamron is die tekortschiet, of dat het aan mij ligt. Hieronder wat eekhoornfoto's die ik tijdens m'n lunchpauze heb geschoten om te spelen met de scherpte-diepte van het nieuwe plastic. Het resultaat is goed zichtbaar bij de staart en bij het toetsenbord op de achtergrond. Nummer 3 is iets geliger, omdat de zon net tussen de wolken door piepte.