En een eindje verderop sprong een takje voor mijn voeten met daarop een van de mooiste minilandschapjes die ik ooit heb gezien: een zwammetje met daarop mosjes met daarop rijpvlokjes. Ik dacht eerst dat het een verdwaald schelpje was, maar het is toch echt een stukje schimmel. Het is amper voor te stellen hoe geraffineerd dit tafereeltje in elkaar zit, want het geheel was hooguit twee centimeter breed. En toch zit alles erop en eraan. Wauw. He-le-maal verliefd!
Tot nu toe ben ik heel tevreden over de macrostand van het 24-70-objectief. Ik vind het erg mooie foto's geworden, zeker als je bedenkt dat het zwaar bewolkt en heiig was en dat ik midden tussen de bomen stond. Al met al was er dus erg weinig licht voorhanden. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de hoeveelheid licht danig had overschat. Af en toe had ik maar 1/30e of nog minder tot m'n beschikking, met het diafragma maximaal open en bij ISO 1600. Achteraf gezien had ik dan ook zeker m'n statief moeten meenemen. Goede leer voor de volgende keer.
De kleur van de achtergrond wekt de suggestie dat de foto's binnen tegen een sepiakleurige achtergrond zijn gemaakt, maar dat is niet zo. Het was gewoon bos en hei:
Met het zwammetje is het trouwens goed afgelopen: ik heb het takje netjes teruggelegd op het mosbed waar ik het had gevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten