Concept-concept

Af en toe loopt mijn hoofd over van de ideeën. De laatste tijd hebben die steeds vaker betrekking op foto's. Dan zie ik iets en dan wil ik daar een foto van maken. Of soms zelfs een compleet project aan wijden. Volgens Wikipedia heet het omzetten van ideeën naar foto's conceptuele fotografie.

Conceptual photography is a type of photography that is staged to represent an idea.

Inmiddels loop ik met 4 concepten rond; die blijven maar door mijn hoofd malen. De hoogste tijd dus om daar iets mee te doen.

Concept 1 heet 'Life through Lace'. Ik kwam op het idee tijdens mijn opleiding tot edelsmid. Een van mijn medecursisten gebruikte stukjes stof om afdrukken te maken in metaal. Ik wilde daarin een stapje verder gaan: niet alleen de indruk die stof aan metaal geeft, maar ook de indruk die je van de wereld krijgt als je erdoorheen kijkt.

In eerste instantie ben ik op zoek gegaan naar (semi-)transparante stoffen en fotolijsten/frames om deze op te spannen. Daarna een zaterdagmiddag met het nietpistool in de weer geweest om de lijsten te vullen. Het leek mij wat ambitieus om te verwachten dat ik gelijk prachtige creaties zou gaan schieten, dus het plan was om eerst maar eens te kijken wat de effecten zijn van de verschillende kleuren en structuren. Een soort concept van het concept dus.

De opstelling zag er indrukwekkend uit: 1 statief met daarop een frame met doek en 1 statief met daarop de camera. Plus de overige frames en een aantal tassen. Het hondenuitlatend publiek van Naarden-Vesting keek dan ook zijn ogen uit.

Na het bekijken van de foto's ben ik tot een aantal wetenswaardigheden gekomen:

Fotograferen door het lichte doek leverde vandaag het mooiste resultaat op. Ik hou hierbij wel in m'n achterhoofd dat dit kan variëren per achtergrond en weertype, dus voorlopig zijn alle doeken nog in de running.

Hoe kleiner het patroon, hoe saaier de foto. Deze doeken zijn meer geschikt om te draperen.

Het resultaat wordt stukken mooier wanneer de achtergrond goed verlicht is. Ik heb geen foto ter illustratie, maar je kon duidelijk verschil merken op de momenten dat de zon net even tussen de wolken door piepte.

De camera moet niet te dicht op het doek staan, want dan wordt het beeld één grote wazige vlek zonder dat je het kant erin herkent. Het lijkt dan net of je door een vuil raam hebt gefotografeerd.

Sommige lijsten komen mooi tot hun recht op de foto, je kunt leuk spelen met zo'n kader in een kader. Maar dan moet ik wel een manier zien te vinden om het frame neer te zetten zonder dat de dragende constructie (al te erg) in beeld komt. Hier ga ik zeker nog over nadenken.

Mijn assistent is fotogenieker dan de kerk van Naarden.

Ik heb het vermoeden dat de foto's een stuk mooier worden als het onderwerp op de achtergrond goed belicht is. Hopelijk wordt het binnenkort weer wat mooier weer, dan kan ik controleren of dit inderdaad het geval is. Ook ga ik dan kijken of de afstand van het kant tot het onderwerp veel verschil maakt. Binnenkort fase 2!